Јоš davne 1933. godine radnici željezničkog čvora u Doboju, okupljeni u dva fudbalska kluba – Ozren i Građanski, odlučili su da se ujedine u jedan klub, pod nazivom – Željezničar. Prvu objavu o postojanju novog kluba, koji okuplja radnike željezničkog čvora Doboj i naprednu omladinu, donio je list Bosanskohercegovačkog fudbalskog podsaveza- Sarajevska pošta i tako je „Željo“, već u jesen 1933. godine startovao u Regionalnoj ligi Bosne i Hercegovine.
Bio je to tim koji je do Drugog svjetskog rata „boravio“ u „ zlatnoj sredini“ lige BiH, sa izuzetkom vrijednim pažnje, kada je 1935. postao prvak svoje skupine i igrao finalni susret sa ekipom Jadrana iz Visokog, gdje mu se pružila prilika da postane prvak BiH. U godinama nakon rata a i kasnije, klub je istrajao i pored teške situacije, uspio je da opstane do danas. O istoriji i tradiciji „Želje“ moglo bi se pisati mnogo više i opširnije, te ovaj kratki istorijat služi kao uvod u trenutnu situaciju u klubu kao i planove za budućnost.
Do godine 1925. sportske prilike u Doboju bile su na tom nivou da se o njima uopšte ne može pisati. U godini 1925-oj, inicijativom Alije i Smaila Hadžimujagića, osnovan je Futbalski klub „Ozren”, koji je još u prvim susretima postigao zavidne rezultate i dobojski sport stavio na dostojno i pravo mesto koje mu i pripada. Godine 1931. gostovanje sarajevske „Slavije” potvrđuje tu činjenicu jer su „plavi” postigli ishod od 3:3 odnosno sa 6:3 i ostalo je opet objektivno mišljenje, da je Doboj pobijedio i da je rezultat 6:3 za „plave” realan. Istu činjenicu takođe potvrđuje susret „plavih” sa banjalučkom reprezentacijom koju su plavi takođe pobedili sa 4:3.
U ovogodišnjoj finalnoj utakmici sa prvakom provincije Sarajevskog n. p-a S. k. „Unionom” za koji je suret vladao veliki interes, podlegli su „plavi” sa 2:3. Ali to nije nikakvo čudo, kad se zna, da je kroz „Ozrenove” klupe prošao celi kadar igrača, koji su iz Bog zna kakvih razloga počeli prelaziti u druge klubove kao što su braća Topići koji su prišli „Unionu”, Kenig vratar Građanskog i drugi. Iako je „Ozren” bez sumnje jedan od najomiljenijih klubova, koje je stekao simpatije celoga grada, prelazom pojedinih igrača u druge klubove i zbog izvesnih nesuglasica, interes publike za „plave” bivao je sve manji i „Ozren” je došao u položaj likvidacije. Da spase ugled, uprava S. k. „Ozrena” došla je na ideju i stupila sa funkcionerima S. k. Građanskog u pregovore da se ova dva kluba fuzioniraju što im je i pošlo za rukom. Dužnost je ovde istaći da se u novom klubu opet nalaze četiri „Ozrenova” najbolja igrača i to Muhamed Salihović, Petar Soldo, Rifat Hadžimujagić a naročito Mustafa Novalić, koji bi se bez sumnje mogao takmičiti i u prvorazrednim klubovima Beograda i Zagreba.
S. k. „Ozren” i „Građanski” pre nekoliko dana odigrali su poslednju prijateljsku utakmicu, koju je „Ozren” sa 3:2 dobio i kada je sudija dao znak za završetak utakmice, od tog časa imena „Ozren” i “Građanski” prestala su da postoje, a umesto njih došao nam je novi i ujedinjeni klub, S. k. „Železničar”.